Mundart - Gedichte von Matthias Fritzsch
Is Frügahr
Fritzsch Matthias
Im Garten blüht`s, is Gros ward grie. Ach, wie is im Frühgahr schie. Alles wächst, de Vögele singe. Is des net e schienes Klinge? Nu gieht`s naus in de Natur un des is schenner wie e Kur.
Ich laaf durch'n Wald un über de Wiesen un tu alles su richtig geniesen. Aans, des wass ich wirklich heit, Frühgahr is de schennste Zeit.
De Zäh
Fritzsch Matthias
Is Haus von dor Frieda brannte lichterloh un in letzten Moment trägt dor Feierwehrmaa de 80 gährige Fraa de Treppen is Dingel no. De Om hot gewimmert: „Du Ugelück, mei Reißn!“ Do sat dor Feierwehrma: „Kumm Om, mir hobn`s glei geschafft, tu de Zäh zammbeißn!“ De Om tat zischeln, do dacht dor Feierwehrma, was se när hot? Do wur de Om ganz grantig un sat: „Do müss mr noch emol zerück
De Ampel
Fritzsch Matthias
E Polezeier stieht an dor Ampel bei rut, als ne e klaaner Gung an dor Gack zuppen tut un frogt ganz ungeniert, ob or ne net mol fix über de Stroß nüber führt. Do sat dr Polezeier: „ Nu Klaaner, wart när bis de Ampel zeigt grü!” „Nu dann”, sat dr Klaane, „ka ich aah allaa nüber gieh!”
Facharzt konsultiern
Fritzsch Matthias
Dor Fried saß beim Orthopäden in dor Sprachstund, endlich wor or dra un sat zum Doktor: „Guck dor när bluß meine Füß emol a!” Do sat dor Doktor: „Zieh aus de Schuh un de Socken! Ach du grußer Graus, die stinken ja wie vorrückt un kuhlrobnschwarz sahne die aus!” Do mahnt dor Fried: „Genau su tat mei Hausarzt aah rümlamediern, aber ich wollt do arscht noch mol in Facharzt konsultiern!”
De Flieg
Matthias Fritzsch
„Mei Maa brengt mich noch um mein Vorstand”, su lamediert de Frieda über die zorpuchten Fliegn an dr Wand. Bei dan ka mor schu sogn, dess or nimmer richtig tickt. Jedes Summe von ener Flieg macht denn vorrückt. De Frieda, die wattert of ihrn Maa un sat: „Paul, die Fliegn habn dor doch gar nischt geta!” Dor Paul liegt auf'n Kannepee, geschafft von seiner Schicht, do härt or mit enmol e Summe. Do landt e Flieg of sein Gesicht. Er wedelt mit de Händ un pläkt: „Hau ab, du Viech!” S.....sssst machet se feder zor Stehlamp hie. Von dort na de Deck, nüber zor Wand, dann machet se üm de Lamp rim ganz unbeirrt un wetter giehts zin Fanster. Dort is de Flieg ball zah Minuten rimgeschwirrt. In Paul macht des Gesumm total vorrückt: „Fraa, breng de Fliegnklatsch, sonst passiert noch e Ugelück!" Dor Paul springt huch ganz wutentbrannt un is denn Fliegnviech nochgerannt. Von dor Stub nei de Küch, von dor Küch nei de Stub, von dor Lamp zum Bilderrahme na dor Vas und immer, wenn dor Paul zupuchen wollt, war`s dor Frieda außern Spaß. Wetter ging`s von dor Vas na`n Blumestock un wieder na de Wand un von dort wag is de Flieg direkt bei dor Frieda of dor Nos gelandt. De Frieda war erstarrt un hot de Aagn vorleiert, aber des half alles nischt, dor Paul hot zugefeier.
Of`n Baumarkt
Fritzsch Matthias
„Jeder is halt annorsch vorrückt!”, sat de Inge, „Mei Maa, dor Helm, is aaner, dar sich egal im Baumarkt rümdrückt!” Am Wochenend, do kaste drauf warten, wenn mir eikaafen sei sogt dar: „Fraa, mach när dei Zeig, ich gieh dorweile mol in Baumarkt nei!”
Is zweegährige Enkele, dor Paul wor deletzt mol of Besuch un wie könnt`s annorsch sei, diesmol schleppt dor Helm alle in denn ekelhaften Baumarkt nei. Es wur geguckt un rümgespannt un in klenn Paul hot des gefalln, dar is überol ganz neigierig rümgerannt. E halbe Stund wor vorgange, do pläket de Inge: „Ach du grußmachtiger Schrack, wos mach mor dä itze, Helm, dor Paul is wag!” Nu hobn se gesucht un sei überrol rümgerannt zwischen de Regale un an jeden Stand. Dann häret mor aus dor Bod - Musterausstellung von dor Inge enn Schrei: „Helm, kumm emol fix har, ich hob ne fei!” Dor Helm kam agerannt un do sieht or in Paul of`n Klo sitzen, es wor e Schand.
„Mei Gungel, du hast uns ja in Schrack eigegocht”, sat dor Helm, „wos machst`n du hier?” Do sat dor klaane Paul: „Ich bi fartig, ich brauch Papier!”
De Kur
Matthias Fritzsch
De Fried, die is zor Kur gefahrn, allaane nauf zor See.
Vierzehn Tog, e lange Zeit, dor Abschied tat fei weh!
Dor Kar, dar blieb allaa dorham, des is nu halt mol su,
de Zeit ging aber fix vorbei, de Fried, die war fei fruh!
Mit ihrn Gepacks do fuhr de Fried is Dingel wieder ro,
zun Bahhuf nauf, do stärzt dor Kar un hult se dort'n o.
Von weiten hot de Fried gewedelt aus'n Fanster raus,
dor Kar winket net zerück, er mahnt, 's sieht albern aus!
Dor Zug hielt a un mit de Koffer steigt se aus, de Fried
un läft in Richtung Ausgang hie, dort wu ihr Kar rümstieht.
Nu endlich hot sich aah dor Kar e mol e weng bewegt,
er schnappt de Koffer un hot „Na, wie war's?" gefregt.
Ganz entsetzt sat glei de Fried: „Nu des ka fei net sei!
Ich war zor Kur, bie endlich do, fällt dir nischt wetter ei?
Guck nüber, of'n Bahsteig drübn e Ma un seine Fraa,
die schmatzn do in aaner Tour; schie, denne zuzesah.
Worüm, frog iech, machst du's net su wie die zwee dort?"
Salat
Matthias Fritzsch
Dor Emil lag of`n Kannepee in dor Stub ganz entspannt, do kam de Frieda, sei Fraa ganz galing agerannt. Se sat: „Kumm, du alte Schlofmütz, stieh auf! Mir kriegn Besuch! Hul mol aus`n Garten zwee Stauden Salat rauf!“ „War kümmt dä?“ tat dor Emil ganz vorschlofen frogn. Do zischelt de Frieda: „Kumm, mach arscht mol was ich dr gesat ho, dann tu ich dors sogn. Un west de was ich noch will! Für`n Salat bringst de mor noch aus`n Garten drei schiene Zweigle Dill. Noch nor Weile stand dor Emil mit zwee Stauden Salat in dr Küch un sat: „Ich ho in ganzen Garten ogesucht, aber Dill hobn mir nich!“ De Frieda meckert: „For Salat!“ aber do fi el ihr züm Glück ei, in dor Kühltruh müsst noch vom vorigen Gahr gefrorner Dill drinne sei.“ De Frieda tat in Salat waschen un hot ne ausenanner geruppt un hot dann de Blattle in e Schüssel neigezuppt. Dann nahm se in Dill aus door Kühltruh raus, hot alles schie vormengt un stellt in Salat züm frisch bleibn in de Kammer naus. Dann kame se, in Emil seine Schwiegerleit züm Abndbrotassen, wu se fartig wardn hobn se noch ze Viert die gruße Schüssel Salat zamgefrassen. Dor Besuch war wieder fort. Dor Salat war e Wucht, när dor Emil hot drnoch in dor Kühltruh seine eigefrosten Wasserflöh gesucht.
Is Wasserbett
Matthias Fritzsch
„Gieh mor fei bluß wag mit enn Wasserbett!“, sat dor Paul, „iech bie prasslig un dürr un mei Fraa is straff gebaut, mor ka schie sogn, se is weng fett!“ Weihnachten wars, war hätt des gedacht, hobn de Kinner denn beeden in Gutschein for e Möbelhaus in Chamtz gebracht. Es war mol su Afang Mai, do fahrn dor Paul un de Frieda noch Chamtz dingsnei. Fast zwee Stunden sei se in denn Möbelhaus rauf un ro un rüber un nüber gerannt wu de Frieda mit ennmol in dor Abteilung Wasserbetten stand. Do sat de Frieda: „Maanste net, des wär wos for uns, su e Wasserbett?“ Dor Paul hot zwar erscht weng gespreiselt, aber de Frieda hot ne überredt. Vierzehn Tog später hobn se des Bett geliefert un kurzer Hand hobn se des alte Bett zamgehackt un glei im Ufen verbrannt.
Wu se des Wasserbett zammgebaut hatten, hot sich erscht de
Frieda nein`s Bett gefläzt su richtig schie un dornoch legt sich aah dor Paul mol dor Läng nooch hie. „Is des e Wucht!“, hobn beede gesat un hobn sich of Obnd of`s Schlofengieh gefrat. Erscht is dor Paul ze Bett su in dor achten Stund, des hot su schie geschwabbelt dess‘r in zaah Minuten fest eischlofen kunnt. Üm Zahne rüm kam de Frieda agelatscht un hot sich mit ihrer ganzen Masse nei ins Bett gebratscht. Un eh mor sich versieht, de Frieda im Wasserbett langsam unnergieht. Dor Paul log erscht unten, dann log‘r ubn, des Gewicht vun seiner Fraa hot ne in halben Meter agehubn. Seitdam hot dor Paul de Nacht in dor Wohnstub of senn Kannepee verbracht.